Mijn maag zegt geen nee, dus ik eet voor twee

Mare wil graag afvallen, omdat haar gezondheid onder haar zwaarte lijdt. Het hoeft geen maatje 36 te worden, maar ze streeft wel naar een gezond gewicht.

Aan de ene kant weet ze allevan diëten. Wat mag ze eten, wat niet, wat kan ze het beste drinken, hoeveel calorieën mag ze maximaal binnen krijgen. Vele afslankproducten heeft ze uitgeprobeerd, ze beweegt genoeg, zelfs een maagband heeft ze een aantal jaar gehad en toch…ze valt niet af.

Aan de andere kant heeft ze het gevoel dat haar lichaam geen rem heeft als het om eten gaat. Ze krijgt geen verzadigd gevoel na een maaltijd en opscheppen doet ze gerust nog een keer. Zelf zegt ze: het lijkt wel alsof ik altijd voor 2 moet eten.

Mare wil graag meer inzicht in waarom haar lichaam geen stop zegt en waarom het afvallen dus niet lukt.

We stellen de volgende elementen op: ‘rem’, ‘voldoende/verzadigd’ en haarzelf. Voeding/eten leggen we nog niet neer, we kijken eerst wat deze opstelling aan inzicht gaat geven. Mare legt de vloerankers zo neer, dat de rem geen verbinding heeft met Mare. Voldoende/verzadigd staat schuin achter haar, Mare heeft daar ook geen verbinding mee. Mare is gefixeerd op een plek vòòr haar en we leggen daar een vloeranker neer. Wanneer de plek vòòr haar aangeeft vastgehouden en ondersteund te willen worden door Mare, dan geeft dit haar een knus, warm, veilig en gezellig gevoel. Ze doet het met liefde. Loslaten kan ze het daarna niet meer, want dan valt de plek vòòr haar om.

Wel gaat de aandacht van Mare daarna naar een plek verderop in de ruimte. We vragen haar een vloeranker daar neer te leggen. Wat opvalt is dat dit precies de plek is onder de stoel. Het lijkt wel alsof het vloeranker gevangen zit door de poten onder de stoel.

En dan ineens valt het kwartje…Mare haar opa heeft gevangen gezeten in een Duits kamp tijdens de oorlog. Eten was er onvoldoende en hij heeft enorme honger geleden. Uiteindelijk heeft opa kunnen vluchten. Opa heeft hier nooit over kunnen praten. Het lot van opa helpt Mare dragen. En daarom eet ze voor 2. We zien dan ook dat ‘rem’ en ‘voldoende/verzadigbaar’ niet mee doen in de opstelling. Zij geven Mare de ruimte om het lot van haar opa te helpen dragen.

In de opstelling laten we Mare het lot teruggeven aan opa. Hij kan het zelf dragen. Mare is opgelucht en het voelt bevrijdend. Een volgende stap is de verbinding maken met ‘rem’ en ‘voldoende/verzadigbaar’. Dat is voor een volgende keer.