Individuele opstellingen versus opstellingen in een groep

Hoor je het woord familie-opstellingen, dan wordt er vaak vanuit gegaan dat er met groepen gewerkt wordt. Dat is ook de meest gebruikte vorm. Jijzelf brengt een vraag in en andere deelnemers worden ingezet al representant. Zelf heb ik ervaring als representant en om als coach opstellingen te begeleiden met representanten.

Toch gaat mijn voorkeur uit naar individuele opstellingen. Het werken met vloerankers in plaats van representanten. Waarbij ik zelf als representant op een vloeranker ga staan. Het is een keuze die ik bewust gemaakt heb.

Opstellingen en  de behoefte aan veiligheid

Veel thema’s in de praktijk gaan over veiligheid. Of eigenlijk het gebrek aan veiligheid. De oorsprong hiervan is een vroeg hechtingstrauma of symbiose trauma. Om heling in gang te zetten, is veiligheid en vertrouwen een voorwaarde. En dat begint al wanneer ik hun dat kan geven tijdens het eerste gesprek.

Wanneer je werkt met representanten kan niet onvoorwaardelijk de veiligheid gewaarborgd worden, omdat je van andere mensen afhankelijk bent. Daarnaast komt het ook voor dat cliënten angst hebben voor groepen, angst hebben om zich voor anderen te openen of schaamte hebben voor de persoonlijke situatie of het onvermogen om de eigen problemen op te lossen. Voor veel mensen is het idee om met anderen die ze niet kennen aan hun eigen problemen te werken, te bedreigend. Daarnaast heb ik gemerkt dat cliënten het fijn vinden om te weten dat de duur van de sessie helemaal voor hun is en zij die tijd niet hoeven te delen met anderen.

Samen opstellen

Tijdens de coachsessies, die ik alleen doe, werken we samen toe naar de opstelling. De opstelling tijdens het coachtraject doe ik voor 95% samen met mijn partner, Sander. Sander is net als ik systemisch coach. Hij neemt de rol van begeleider op zich en ik ben representant, samen met de cliënt. Een hele fijne samenwerking, die onze cliënten zeer waarderen.