Ze zit tegenover mij. Dani. Ze is vrouw, moeder, partner, dochter, zus, vriendin en nog zoveel meer naar anderen. Maar ze heeft het gevoel dat zij ‘niemand’ is voor anderen. Ze voelt zich niet gehoord en niet gezien, thuis, op het werk en in de maatschappij niet. Een gevoel van eenzaamheid groeit binnen in haar. Een gevoel dat ze eigenlijk met niemand deelt, maar nu voor het eerst uitspreekt. Het enige dat ze laat zien, is haar boosheid, boosheid die gericht is naar alles en iedereen. Ik zie de verkramping in haar houding, haar woorden en haar taalgebruik.
Boos
De boosheid heeft al zoveel jaren bezit van haar genomen en inmiddels de regie overgenomen in haar leven. Ze is moe en uitgeput van het overleven. Ze wil niet meer boos zijn. Haar verlangen is om weer in verbinding te zijn met de ander. Maar daarvoor zal ze eerst met zichzelf in verbinding moeten komen. Iets dat ze zelf nog niet in ziet en waar we naar toe gaan bewegen in het traject. Een grote uitdaging voor haar.
Ja maar…
Ieder inzicht dat ik met haar deel, iedere uitleg die ik geef, elk gesprek dat ik met haar heb, is een ‘ja, maar’…gesprek. Bij alles wat ik zeg. Het voelt als een gevecht voor mij en ik vind het doodvermoeiend. Dit koppel ik dan ook terug. Ja, maar staat voor mij gelijk aan NEE. Ze begrijpt mij, maar….En dan komt er weer een heel relaas.
Pijn en plezier
Ik besluit het over een andere boeg te gooien. Ik ga een pijn/plezier lijstje met haar maken. Wat levert het huidige gedrag haar op (plezier) en wat kost het haar als ze door gaat met het huidige gedrag (pijn). Wat je vaak ziet, is dat wanneer het plezier nog groter is dan de pijn, dan komen mensen niet in actie. En dit duidelijk en helder neer zetten, zorgt er voor dat vaak de stap naar verandering wel genomen kan worden. Met plezier bedoelen we in dit geval dat wat het haar oplevert. Het voordeel dat ze er van heeft.
Hier volgt haar pijn/plezier-lijst(je):
plezier (wat levert het huidige gedrag haar op):
– ze hoeft niet in actie te komen
– ze hoeft niet naar zichzelf te kijken
– ze kan blijven zitten in haar comfort zone
– ze weet wat ze nu heeft en weet niet wat ze krijgt als ze het anders gaat doen
pijn (wat kost het haar als ze met haar huidige gedrag blijft doorgaan):
– ze ervaart onrust
– ze kan niet voldoende geven en ontvangen
– ze komt moeilijk in verbinding met anderen
– ze kan slecht ontspannen
– ze is veel in haar negatieve emoties
– ze wordt nog steeds niet gezien en gehoord
Wanneer kan ze de volgende stap zetten?
Ik geef op een groot flipover-vel haar lijstje mee naar huis en vraag haar om er eens goed naar te kijken en te voelen wat dit lijstje met haar doet. Want ik weet uit ervaring dat wanneer het plezier groter is dan de pijn, dat iemand niet in beweging komt. Zelf gaat ze nog een pijn/plezier lijstje maken van haar gewenste situatie. Wat gaat haar nieuwe situatie haar opleveren en wat moet ze overwinnen om daar te komen.
Pas als zij accepteert dat deze pijn er is in de huidige situatie, kan ze een volgende stap zetten.
