In mijn pubertijd had ik een bijbaantje in een viswinkel. Onwijs leuke baas, gezellige collega’s en heel veel plezier met elkaar. Dat na 1,5 dag werken de vislucht uit mijn poriën kwam, nam ik voor lief. Het was geld verdienen op een leuke manier, zodat ik het op zaterdagavond weer in de kroeg kon uitgeven. Een win-win situatie.
Mijn baas had een voorkeur voor mannen. Dus de mannen die kwamen in de winkel, werden dan ook steevast gekeurd door ons. Niet echt netjes, maar wel zoals het was. Ik had in die tijd een voorkeur voor jongens die groot, breed en ontzettend sterk waren. Jongens waarbij ik het gevoel had dat ze mij wilden beschermen. Eigenlijk moesten beschermen. Geen idee waarvoor, als ze het maar deden. Steevast had ik een vriendje dat na een tijdje weer (g)een reden had om de verkering uit te maken. Ik stond er bij en keek er naar. Waarom overkwam mij dit steeds? Waarom had ik steeds een vriendje die het uitmaakte? Waarom lukte het mij niet om een vriendje te hebben die er voor mij was?
Op die leeftijd lukte het mij nog niet om te kijken wat het was in mij, waarom ik specifiek die jongens aantrok. Waarom ik juist viel op die type jongens die meer met zichzelf bezig waren. Jongens die mij niet gaven wat ik nodig had?
De antwoorden op deze vragen kwamen pas jaren later. Toen ik op zoek ging naar mijzelf. De oorzaak voor het aantrekken van ‘de verkeerde vriendjes’ is ontstaan toen ik nog heel klein was. Een deel van mij had niet van mijn eigen vader gekregen wat ik nodig had. Mijn vader was veel weg voor zijn werk en emotioneel niet voldoende beschikbaar. Hij heeft mij gegeven wat hij kon, alleen was dat voor mij niet voldoende. Ik had behoefte aan meer veiligheid. En dat wat ik van mijn vader niet voldoende ontvangen had, zocht ik onbewust bij vriendjes. Juist bij die vriendjes die het mij ook niet konden geven.
Toen ik eenmaal geleerd had om verbinding te maken met de veiligheid in mijzelf en deze ook te kunnen voelen, liep ik totaal onverwachts tegen de ware aan. Het patroon was doorbroken.
Herken je dit? In welk patroon zit jij vast? En hoe zou het voor jou zijn als je dit patroon kan doorbreken?
