Simon zit tegenover mij. Hij oogt rustig, zoekt zorgvuldig naar zijn woorden en heeft een zachte uitstraling. Ondanks dat Simon 2 meter groot is, heb ik het gevoel dat er een klein jongetje tegenover mij zit dat bijna onzichtbaar is.
Simon geeft keurig antwoord op mijn vragen. Het is tot dan toe een stil en sereen gesprek. Wanneer ik vraag wat de reden is dat hij bij mij aan tafel zit, dan zie ik voor het eerst zijn emotie. De tranen staan in zijn ogen en hij zegt: ik ben het zat om altijd maar binnen de lijntjes te kleuren. Ik zou er zo graag overheen gaan. Maar wanneer ik dat doe, dan schiet ik binnen no time er weer tussen. Het is sterker dan ik. Wat moet ik doen om buiten de lijntjes te kleuren, dat fijn te vinden en daar te blijven als ik dat wil?
De eerste sessies met behulp van coaching en opstellingen gaan met name over het familiesysteem waaruit Simon komt, hoe hij op de wereld is gekomen en hoe zijn start is geweest. We zorgen er voor dat Simon zijn eigen plek kan innemen in zijn gezin van herkomst en verbinding maakt met (zijn eigen) veiligheid. Voor Simon wordt het steeds duidelijker en nog meer voelbaar dat hij bang is om gezien te worden, wanneer hij buiten de lijntjes kleurt. Het gevoel van afwijzing en afkeuring is dan zo sterk, dat hij direct weer terugschiet in zijn oude patroon van afwachten, blijven zitten waar je zit en vooral niet gezien worden.
We doen een opstelling van het verlangen. Zijn verlangen is: ik wil gezien worden. (zie foto hieronder)
Simon: donkerblauw
Verlangen: geel
Blokkade: rood
Simon kijkt een beetje om zich heen. Hij ziet de blokkade en het verlangen wel, maar het is lastig om er mee om te gaan. Hij weet niet zo goed wat hij moet doen, dus laat hij het maar. Een soort gelatenheid. Als we vragen of hij zijn verlangen wil uitspreken, zegt hij: ik wil gezien worden. De blokkade kijkt niet echt naar Simon. Simon vindt het irritant dat de blokkade zo dichtbij staat en hij daardoor geen stap kan zetten.
Wanneer Simon vraagt of de blokkade hem kan zien, kijkt de blokkade hem aan. De blokkade voelt als een klein jongetje, een deel van Simon. We noemen hem kleine Simon. Simon kan hem nu zien en hij reikt zijn handen uit en zegt hem dat hij hem ziet en dat hij bij hem hoort. Kleine Simon gaat rechts naast Simon staan.
Het verlangen draait nu een kwartslag, zodat Simon en het verlangen elkaar beter kunnen zien. Ze maken verbinding met elkaar en Simon wil graag dat het verlangen naast hem komt staan en kijkt er naar alsof hij verliefd is. Het voelt voor hem als thuiskomen.
Als het verlangen links en kleine Simon rechts naast hem staan, dan doet Simon een stap vooruit. (zie foto hieronder). Simon heeft de regie en kan vanaf nu zelf beslissen of hij buiten de lijntjes wil kleuren of niet.
