Tot aanstaande maandag staat bij ons thuis alles in het teken van het examen van onze zoon Mees. Gelukkig is er geen stress. Hij leert veel, met voldoende ruimte voor hemzelf tussendoor. Hij zorgt goed voor zichzelf in deze tijd. Mooi om te zien dat hij zich niet gek laat maken door de stress die hij ziet bij zijn vrienden. Rustig en met zelfvertrouwen komt hij de weken door. En dat heeft z’n weerslag op ons als ouders en ons gezin. Ook wij zijn ontspannen. Op dit moment heeft hij ontzettend behoefte aan verbinding. Aanraken, knuffelen en vooral met mij stoeien. Niet dat ik dat erg vind.
Als ik je vertel dat ik de afgelopen weken dagelijks wel een keer ben dubbel gevouwen (lees: stoeien) door hem. Hij mij steeds vastpakt, soms op de meest onhandige momenten voor mij. Zijn koude voeten tegen mij aanlegt op de bank. Even met zijn handen door mijn krullen gaat. Dat is zijn manier om te zeggen dat hij mij in zijn buurt nodig heeft. Dat hij kan leunen. Dat hij ongelimiteerd van mij neemt als hij daar behoefte aan heeft. Niet dat ik dat erg vind.
Gisteravond gingen we tegelijkertijd naar bed. Ik had net zijn zus een kus gegeven. Hij tilt mij op. Sleept mij mee naar zijn bed. Gooit mij erop. Dekbed over mij heen. En komt er bovenop liggen. En vervolgens gooit hij zijn hoofd in mijn armen en met de rest van zijn slungelige puber lichaam houdt hij mij in de houdgreep. Ik kan geen kant meer op. Alsof de holbewoner zijn prooi in zijn grot trekt. En zo liggen we voor een paar minuten. Niet dat ik dat erg vind.
Zolang we het allebei willen. Er respect is. Elkaars grenzen worden erkend. Is het vanuit liefde. Moederliefde is iets wat we allemaal in ons hebben. De liefde voor je kind. Onvoorwaardelijk zoals dat heet. En iedere moeder doet dat op haar eigen manier. Er is geen goed of slecht. Er is geen juiste manier waarop dat moet. Er zijn geen geschreven regels voor.
Het allerbelangrijkste is dat je je kind ziet. Dat je het hoort. Dat je het de veiligheid kunt geven die hij of zij nodig heeft. En iedere moeder doet het beste dat ze kan. Niet meer en niet minder. Vanuit liefde. Een ode aan de moeder-kind liefde.
