De tranen schieten in haar ogen. Roos zit op het puntje van haar stoel. Haar handen gebald in haar schoot. Pislink is ze. Ziedend. Voor het eerst van haar leven spreekt ze zich uit als het om haar moeder gaat.
Roos heeft haar hele leven het idee gehad dat haar leven draaide om haar moeder. Zij moest zich als kind aanpassen aan haar moeder. Haar eigen wil deed er niet toe. En als haar moeder niet bepaalde, dan was het wel cultureel bepaald wat ze moest doen. Als vrouw uit Oost-Europa staat de ander ALTIJD op 1. Het zit er in geramd. Dit is hoe haar leven tot nu toe is. Eerst de ander, dan pas zijzelf.
Inmiddels is ze leeg en opgebrand, kan ze niet meer. Ze staat op omvallen. En wil hulp hebben om te leren kiezen voor zichzelf. Ze stelt de ene vraag na de andere.
– Waarom ben ik zo bang voor mijn moeder?
– Waarom heb ik haar goedkeuring nodig?
– Waarom kan mijn moeder niet eens zien hoe zwaar ik het zelf heb?
– Waarom is de liefde van mijn moeder voorwaardelijk?
Allemaal vragen waar ze een antwoord op wil. Zo snel mogelijk. Want als ze de antwoorden heeft, dan hoopt ze dat ze het anders kan doen. Rust krijgt in haar hoofd. Haar leven weer kan oppakken. Op de manier zoals Roos het wil.
De waarom-vraag gaat vanuit het hoofd. Je gedachten blijven maar malen over het antwoord. Het is net alsof je een vraag in een computer stopt en de database blijft scannen naar het antwoord.
Maar hoe groot is de mogelijkheid dat je het antwoord krijgt?
De waarom-vraag zorgt voor rationaliseren, beschouwen, begrijpen, argumenten zoeken. Blijf je de waarom-vraag stellen, dan zorgt dat op de lange duur voor kortsluiting en overbelasting. Het kost enorm veel energie. En wat als je het antwoord wel krijgt of vindt? Wat verandert dat dan aan de situatie in het verleden of heden?
Emoties kunnen op deze manier niet ontladen. En die emoties gaan een uitweg zoeken. Is het niet naar binnen (sombere, depressieve gevoelens), dan is het wel naar buiten (boosheid, agressie) of kan het leiden tot een ziekte of een burnout. Door de waarom-vraag ga je voorbij aan je gevoelens en emoties. Je blijft ze wegdrukken. Ze mogen er dan niet zijn. Laat staan dat de emoties zachter worden of verdwijnen. Je blijft hangen in hetzelfde.
Als je werkelijk iets wilt helen of veranderen, dan gaat het juist over gevoelens en emoties. Over dat wat het met je doet vanbinnen. Die gevoelens horen er ook bij. Dat het je bijvoorbeeld intens pijn of heftig verdriet heeft gedaan. Het zien daarvan, het herkennen en doorvoelen is de eerste stap. Voor Roos is het fijn dat zij vandaag de eerste stap kon zetten. De stap naar uitspreken wat ze werkelijk van binnen voelt. Voorbij aan de waarom-vraag.
Ben jij er klaar mee om de ander op 1 te zetten? Jezelf achteraan te zetten? De balans tussen geven en nemen te herstellen? Weer energie krijgen in plaats van je energie aan een ander geven? Verder te kijken dan de waarom-vraag?
Boek dan een gratis inzichtsessie. Tijdens deze sessie ga je inzien wat er werkelijk nodig is voor jou. Welke stappen er zijn die gezet kunnen worden, zodat je weer kunt naar leven in plaats van overleven. En wat je zelf kunt doen om je energie weer terug te krijgen.
