Een klein schatje van 5 maanden oud ligt in een roze maxi cosi. Ze lacht als ik haar aankijk. Wat een klein hummeltje. Roos heet ze. Blozende wangen, lekkere stevige benen. 3 maanden geleden was dat wel anders. Roos besloot van de een op de andere dag te stoppen met het (leeg)drinken van haar fles. Ze dronk nog maar kleine beetjes en begon daarna steevast keihard te huilen. Intens verdriet na iedere fles voor Roos en een intens verdrietige moeder. Gevolg: een sterk vermagerde baby. Roos kreeg vanuit het ziekenhuis een sonde (buisje waardoor ze vloeibaar eten toegediend krijgt) om weer op gewicht te komen.
Roos heeft in haar jonge leventje al vele bezoeken gebracht aan en onderzoeken gehad in het ziekenhuis om te kijken wat de oorzaak was van het niet drinken. Artsen constateerde dat haar zuigreflex niet meer naar behoren werkte. Oorzaak onbekend. Oplossing: zolang ze nog geen vast voedsel kreeg, voeding via de sonde. En eventueel een experimentele EMDR-sessie in het ziekenhuis. Maar helaas nog geen blijvende oplossing.
Moeder Pien had intussen ook een osteopaat en een homeopaat bezocht. Maar ook daar helaas geen blijvende verbetering. Op aanraden van een vriendin kwam ze bij mij.
Na het maken van het genogram hebben we een eerste opstelling gedaan. We hebben vloerankers neergelegd voor Roos, Pien (moeder), eten en voeding. Direct blijkt dat Roos geen oog heeft voor eten en voeding, maar gefixeerd is op haar moeder. Ze ziet dat haar moeder het zwaar heeft en wil haar helpen. Moeder staat tegenover Roos en kan haar niet aankijken. Precies in de periode dat Roos stopte met drinken, kreeg Pien slecht bericht te horen. Dit hield ze voor zichzelf en droeg ze in stilte. En als gevolg van dat bericht, zorgde ze slecht voor zichzelf en vergat ze vaak te eten en te drinken. Als Pien door alle problemen geen hap door haar keel krijgt, dan wil Roos het ook niet. Ze is loyaal aan haar moeder. ‘Mama, als jij weer gaat eten en drinken, dan doe ik dat ook’, is eigenlijk de boodschap van Roos.
Pien realiseert zich dat ze aan zichzelf mag werken en dat Roos een spiegel voor haar is. Vervolgens laten we Roos weer verbinding maken met voeding en eten.
Inmiddels is het drie maanden geleden dat de eerste opstelling voor Roos is geweest. En een week na de eerste opstelling is de sonde eruit gehaald en is Roos op eigen kracht weer gaan drinken en eten. Zonder huilen en zonder gedoe. De sonde is niet meer nodig. En de EMDR-sessie is het ziekenhuis is afgebeld door Pien.
Zo komt het verlangen van Pien voor Roos uit: Een zomer zonder sonde.
